Josip Broz Tito, doživotni predsjednik SFRJ i Saveza komunista Jugoslavije, preminuo je 4. maja 1980. godine u Ljubljani, u 15:05 sati. U trenutku smrti imao je skoro 88 godina, ali je u posljednjoj godini života bio u državničkim posjetama Kuvajtu, Rumuniji, Sovjetskom Savezu, Siriji, Jordanu, Alžiru, Libiji, Malti i Kubi.
Prema podacima Eurovizije, pogrebna ceremonija Josipa Broza bila je drugi najgledaniji televizijski događaj 20. stoljeća, odmah nakon slijetanja Apolla 11 na Mjesec.
Stanovništvu SFRJ nije bilo poznato da je Josip Broz još od februara 1980. godine bio u komi, na Kliničkom centru Ljubljana.
Odmah na dan njegove smrti, u 18:00 sati, održane su vanredne sjednice Predsjedništva SFRJ i Centralnog komiteta SKJ u Beogradu, na kojima je usvojen proglas povodom Titove smrti.
Objava smrti počela je u 18:50 sati, kada je prekinut redovni televizijski program, a spiker u suzama pročitao vijest o smrti. Građani SFRJ doživjeli su ovu vijest izuzetno potresno; generacije djece bile su odgajane da u Titu vide očinsku figuru i vrhovni autoritet, a njegove slike krasile su svaku učionicu i većinu javnih prostora.
Norveška, među brojnim drugim državama, proglasila je petodnevnu nacionalnu žalost povodom Titove smrti.
Dan nakon smrti, 5. maja, posebnim vozom iz Ljubljane u Beograd je, u poslijepodnevnim satima, stigao kovčeg s posmrtnim ostacima Josipa Broza. Kovčeg je bio postavljen u auli Skupštine Jugoslavije, gdje su mu državni dužnosnici i građani odavali počast u organizovanim mimohodima. Mimohodi su bili organizovani po radnim organizacijama, a prisustvo je bilo obavezno. U redovima za ulazak u Skupštinu čekalo se i po 15 sati. Mnogi su se od stajanja onesvještavali, ali su medicinske ekipe bile spremne i efikasno reagovale.
Dana 7. maja više od 200 stranih delegacija odalo je počast kovčegu Josipa Broza u saveznom parlamentu.
Sahrana je obavljena 8. maja u Kući cvijeća na Dedinju, uz prisustvo 209 delegacija iz 127 zemalja, 700.000 ljudi, četiri kralja, pet prinčeva, šest predsjednika parlamenata, 31 predsjednika država, 22 premijera i 47 ministara. Među prisutnima su bili Saddam Hussein, Jaser Arafat, Leonid Brežnjev, Margaret Thatcher, Helmut Schmidt i Hua Guofeng.
Televizijski prijenos obreda nije prikazao trenutak spuštanja kovčega, zbog čega se i danas spekuliše da li je Tito zaista tu sahranjen.
Jedna od prvih dilema nakon sahrane bila je i zašto na njegovom grobu nema petokrake, simbola komunizma.
Tokom narednih desetak godina, sve do raspada Jugoslavije, svake godišnjice smrti Josipa Broza širom zemlje oglašavale su se sirene, a građani su minutom šutnje odavali počast gdje god da su se zatekli.
