Bosna i Hercegovina ostala je bez jednog od svojih najvećih glumaca, pisaca i kulturnih stvaralaca. Josip Pejaković preminuo je sinoć u 78. godini života.
Vijest o njegovoj smrti prvi je podijelio njegov sin Dejan Pejaković, a na društvenim mrežama već od sinoć stižu oproštajne poruke i sjećanja brojnih prijatelja i kolega iz kulturnog života, među kojima su i Nihad Kreševljaković, Lana Zablocki i mnogi drugi.
Pejaković je u posljednjoj deceniji vodio tešku borbu sa zdravljem. Prošao je kroz niz operacija, čak njih 17, a 2019. godine otvoreno je govorio o tome kako su ga ljekari gotovo otpisali, ali je tada uspio da se oporavi.
Rođen je 1948. godine u Travniku, gdje je završio osnovno i srednje obrazovanje, a zatim se posvetio glumačkom pozivu upisavši Dramski studio u Sarajevu u klasi Kaće Dorić i Josipa Lešića. Diplomirao je ulogom Tuzenbaha u predstavi „Tri sestre“ Antona Čehova i ulogom Filtosa u „Koncertu u jajetu Arabala“, što je bila samo naznaka bogate karijere koja je uslijedila.
Na sceni Narodnog pozorišta Sarajevo ostvario je više od pedeset premijernih uloga, a publika ga je gledala i u brojnim filmovima, kao i u poznatim monodramama. Ostao je upamćen po snažnim interpretacijama u predstavama poput „Kome zvono zvoni“, „Kuća oplakana“, „Višnjik“, „Braća Karamazovi“, „Woyzeck“, „Hasanaginica“, „Princip Gavrilo“, „Julije Cezar“, „Hamlet u selu Mrduša Donja“ i mnogim drugim. Njegova posvećenost pozorištu i umjetnosti donijela mu je i niz priznanja, među kojima se posebno izdvajaju Šestoaprilska nagrada Grada Sarajeva koju je dobio 1974. godine, nagrada ZAVNOBIH-a za životno djelo iz 1991. godine, kao i nagrada Udruženja dramskih umjetnika BiH.
Pejaković je bio autor monodrama i filmskih scenarija, među kojima se izdvajaju „Oj živote“, „On meni nema Bosne“, „Ljudski faktor“ i „Kuća pored puta“. U periodu od 2001. do 2003. godine obavljao je i dužnost direktora Drame Narodnog pozorišta Sarajevo. Njegov umjetnički put počeo je još u rodnom Travniku gdje je, prije nego što se posvetio glumi, jedno vrijeme bio pjevač u rok grupi Veziri, da bi nakon toga otišao u Sarajevo i vrlo brzo postao jedan od najomiljenijih glumaca kod publike i kritike.
U maju 2022. godine objavio je knjigu pod nazivom „Sevdalinka“, a zajedno s muzičarem Rambom Amadeusom podnio je prijedlog UNESCO-u da se sevdalinka uvrsti na listu nematerijalne svjetske kulturne baštine. Njegov odlazak ostavlja veliku prazninu na kulturnoj sceni Bosne i Hercegovine, ali i bogato naslijeđe koje će se pamtiti generacijama.
